Στο μυαλό κάθε ανθρώπου αποτυπώνονται αναμνήσεις που του μένουν αναλλοίωτες μέσα στο χρόνο .Οι δικές μου ,εκτός από τα κοινότυπα όπως χαρά και λύπη ,είχαν ένα είδος απορίας και διάψευσης .Αν και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που θυμάμαι πολλά πράγματα, αυτά είναι αρκετά για να ξαναφέρνω αυτές τις αλλόκοτες και όμορφες στιγμές της νιότης μου όταν οι υποχρεώσεις και η βαρεμάρα της ενηλικίωσης με κάνουν να θέλω να κουρνιάσω με τους G.I. JOE μου αφήνοντας τις ρυθμιζόμενες χρεώσεις της ΔΕΗ μακριά από το μυαλό μου.
Κοριτσάκι και λαμπάντα
Εδώ λοιπόν πολλοί θα πείτε πως ξεκίνησα λάθος . Ότι κάποιος άλλος με πρόλαβε .Ότι μοιάζω άγιο βαρβαρίτικο Nike και ο Διπρόσωπος o made in Taiwan γνήσιο και αστραφτερό . Όχι κύριοι .Το ξανθό αυτό κοριτσάκι που ο ήλιος έλουζε τα κριθαρένια της μαλλιά και το λαμπάντα κλαρωτό φουστανάκι χάριζε στα συνομήλικα τότε μάτια μου, τις πρώτες μελωδίες της ευτυχίας στο μέγεθος βελανιδιού καρδούλας μου. Εγώ ήμουν τόσο ερωτευμένος που ήξερα ότι η Βραζιλία είναι μακριά αλλά όχι μόνο θα πήγαινα εκεί, θα την γοήτευα κιόλας . Με εκείνα τα λαχουρένια πουκάμισα , τα παπιόν που ήτανε της μόδας μαζί με το βυσσινί γιλέκο που μου φόραγε η μάνα μου και έμοιαζα με ταμένο. Αθώος έρωτας. Ούτε σεξ, ούτε υπονοούμενα για Τριβιζά .
Το παλιό milko και το carnation
Όσοι έχουν γεννηθεί από το ‘92 και μετά απλά δεν θα καταλάβετε .Μιλάμε το Μίλκο δεν ήταν το νερομπλούκι που είναι σήμερα με την fancy εμφάνιση και το πλαστικό καπάκι για εύκολο άνοιγμα .Η παλιά συσκευασία υστερούσε σε εμφάνιση αλλά και στο άνοιγμα, που ξεδίπλωνες την μια άκρη πιέζοντας τις γωνίες προς τα έξω και πίνοντας που και που καμία χάρτινη ίνα αλλά δεν σε ένοιαζε, γιατί έπινες σοκολατούχο γάλα τόσο γαμημένα πηχτό που έτσι και έκανες γενικές εξετάσεις αφού το τελείωνες σε έδειχναν νεκρό από ζάχαρο . Δύο τινά υπάρχουν, η βάραγαν ενέσεις κακάου στις αγελάδες τους ,η είχαν φυτείες με κακάο και τα δικά τους 12χρονά να το μαζεύουν μέσα στο εργοστάσιο. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και αυτοί οι φλώροι του marketing που πουλάνε την συσκευασία και όχι το περιεχόμενο μας στέρησαν το νέκταρ του πρεζάκια . Το ίδιο ισχύει και για το carnation που κάποτε ήταν ο μόνος λόγος που γούσταρα στο super market και ο λόγος που έχτισε ένα εξοχικό στο Χαλκούτσι ο οδοντίατρος μου.
Χαιρετίσματα λοιπόν/Άσε με να κάνω λάθος
Τα πρώτα τραγούδια που τραγούδησα από τον συμπαθή γεράκο Βασίλη Παπακωνσταντίνου, με συνοδεία πλαστικής ρακέτας τένις που χρησίμευε σαν κιθάρα και πούλαγαν ΟΛΑ τα ψιλικατζίδικα στα τέλη του ’80.Όπως καταλαβαίνετε ήμουν η attraction σε κάθε γιορτή σαν πρώτο παιδί της οικογένειας . Τουλάχιστον τότε δεν υπήρχαν κάμερες σε προσιτή τιμή ,όποτε οι αναμνήσεις ντροπιάζουν εμένα και μερικούς θείους που όταν πίνουν μπύρες το θυμούνται και γελάνε .Ήμουν ροκ και δεν με φοβόντουσαν .
Tα «χαρτάκια»
Αγορίστικο παιχνίδι με τα χαρτάκια της Panini τοτε που ο Σαραβάκος ,ο Ταληκριάδης, o Σκαρτάρδος και ο Φαμπιάν Εστάι ήταν στην ενεργό δράση ..Το παιχνίδι ήταν απλό ,5 φιγούρες ,το τελευταίο νούμερο στο χαρτάκι όταν ήταν ίδιο με αυτό που ήταν κάτω, τα μάζευες σαν την ξερή .Η διαφορά είναι ότι δεν έβλεπες τα φύλλα σου και τα ανακάτευες στην χούφτα σου .Εννοείτε ότι όποιος κέρδιζε τα έπαιρνε όπως και επίσης οι «ψαγμένοι» έπαιζαν έπειτα από συνεννόηση με ένα η δυο «σπάνια» σε τουρνουά που μάζευε το μισό δημοτικό πάνω από το κεφάλι σου. Αλλά όλα αυτά ήταν τσάμπα για μένα, όταν μια μέρα από καθαρή περιέργεια κοίταξα μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών κάτω από την σκάλα του δημοτικού οπού ήταν για πέταμα όλα τα χαρτάκια που είχαν κατασχέσει οι δάσκαλοι στην ώρα του μαθήματος . Η μάνα μου με κοιτάγε σαν τον Ρωχάμη μέχρι να τελειώσω το δημοτικό γιατί νόμιζε ότι βούτηξα τα ψιλικατζίδικα της περιοχής.
Saber Rider
Αγαπημένο παιδικό μετά τα transformers .Γούσταρα τόσο πολύ που μπορούσα να κάθομαι με σπίρτα στα μάτια για να μην με πάρει ο ύπνος και να βλέπω τους τρισμέγιστους διαγαλαξιακούς τύπους να γαμάνε τα κωθώνια με τακτ και στυλ που θα ζήλευε και ο ατσαλάκωτος Steven Seagul .. Ακόμα και το κομμάτι που παίζει ήταν ήχος κλήσης στο κινητό μου πριν κανά χρόνο.
Το Νοκ άουτ
Κάποτε η ΕΒΓΑ στα μέσα του‘90 έβγαζε παγωτάρες στην εποχή που ο Παρλιάρος έκανε σπέσιαλ φρουί ζελέ από σπέρμα.Το Νοκ άουτ ήταν ένα από εφτά θαύματα του παγωτού. Πύραυλος τεράστιος με κρέμα, σοκολάτα και βάση την ΜΟΚΑ και ακριβώς στην μέση σιρόπι σοκολάτας… Μιλάμε όταν την ξεπαράδιαζα την μάνα μου το καλοκαίρι και μου ξεκίναγε τις περικοπές ,έφευγα με καταδρομική στην γιαγιά που με ύφος παιδιού από την Ρουάντα , της ζήταγα λεφτά για το παγωτό που με κατάντησε επαίτη .Να σημειωθεί, ότι γνωρίζοντας η μάνα μου τι τσόγλανο γιο έχει έπαιρνε τηλέφωνο της γιαγιάδες αλλά προλάβαινα και τις τηλεφωνικές γραμμές και χωρίς τα 210- μπροστά που είναι τώρα , τέτοια κατάντια λέμε..
Η γυναικάρα με τα κόκκινα
Το πρώτο σκίρτημα .Η ανακάλυψη του φύλου μου. Ήμουν αρκετά μικρός όταν έπεσα κατά λάθος πάνω σ’αυτή την ταινία ,και ψάχνοντας στο youtube δεν την βρήκα μέχρι το τέλος την τελευταία σκηνή .Το παράδοξο είναι ότι και τις δυο φορές που την έχω δει την ταινία πιτσιρικάς ,την πέτυχα στο ίδιο σημείο .Εκτός του ότι στράβωσε το σαγόνι μου όταν είδα τα φιλήδονα χείλια αυτής της γυναικάρας ,τα μάτια που σε μάτιαζαν για κανά μήνα και το κορμί λαμπάδα που νήστευες ένα χρόνο μέχρι να έρθει η ανάσταση, το στρώμα νερού μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση.. Αλλά όταν στην τελευταία σκηνή που πάνε να παρθούνε χτυπάει το κουδούνι,ο αμούστακος ανδρισμός μου , φώναζε μη φύγεις από το παράθυρο ρε μαλακαααά!! Περίμενα να την δω γυμνή και να της κάνει κάτι που δεν ξέρω ακριβώς τι είναι αλλά είναι πονηρό σίγουρα. Τώρα που έβλεπα το video είπα να την βροντήξω για το τιμής ένεκεν ,αλλά ο σώφρων εαυτός μου με συνέτισε από τα πάθη μου.
