Οικογενειακές Ιστορίες

¨Βαρέθηκα¨, σκέφτηκε.

Ένιωσε ανεπαρκής πια, Αυτή .Η φαντασία της την παρομοίαζε σαν μικροαστή με κακοφτιαγμένο ξανθό σαντρέ  μαλλί ..Τα χαρακτηρίστηκα της όμορφα στο ρυτιδιασμένο της πρόσωπο που μια μουτζούρα από το παλιό της κραγιόν έμοιαζε με κηρομπογιά στα χείλη της. Προέκταση των δακτύλων της, τα Rothmans που στηρίζονται στο φτηνό μανό που όταν το βάζει μυρίζει σαν  εκείνο το βερνίκι για τα παρκέ.

Κοιτάζοντας κουρασμένα από το παράθυρο της ζωής, τίποτα δεν έμοιαζε όπως Τότε. Πάλι η φαντασία της, της έπαιζε παιχνίδια.. Σαν να κοίταζε το παρών από τη φλοράλ  ρόμπα της που η φθορά του χρόνου τα κάνει όλα να ξεθωριάζουν.

Ο χρόνος την βλάπτει γνωρίζοντας ότι έχει να διανύσει πολλούς αιώνες ακόμα σε εμμηνοπαυσιακή αστάθεια και ξέρει ποιος φταίει γι’αυτό, η ανθρωπότητα.

Όταν έβαλε το χέρι της να καταστρέψει τους δεινοσαύρους γιατί ήταν ασύμφορη για την ίδια, την πάτησε σαν πρωτάρα.. Οι ποσότητες  φυτών που κατανάλωναν και ο αποκρουστικός σχεδιασμός τους ήταν εκτός της αισθητικής της.

Ξανάρθε στο μυαλό της η μικροαστή ,σκεπτόμενη ότι το είχε παρακάνει τότε με το κρασί και τα reality για να πλάσει κάτι τόσο μεγάλο και χοντροκομμένο για την γη.

Ήθελε να δημιουργήσει κάτι που να δημιουργεί, να εξελίσσεται, μειώνοντας με το πέρασμα του χρόνου το ένστικτο. Τρομακτικά έξυπνο ζώο άλλα η πλήξη μείωνε αισθητά το ρίσκο που έπαιρνε για το μέλλον .Και έτσι η ανθρωπότητα γνώρισε την ζωή στον πλανήτη.

Τελικά έγινε μεγαλύτερο όλο αυτό απ’ότι περίμενε. Νόμιζε ότι το έλεγχε αλλά η ανθρωπότητα είχε άλλη γνώμη . Τα λάθη της απανωτά.. Μυαλό, αντιχείρες, καλλιέργεια γης.

Στην εποχή της ακμής της με έναν σεισμό, έναν λιμό ένιωθε ότι είχε πάνω χέρι αλλά η ανθρωπότητα έμαθε να παθαίνει και έκανε υπομονή . Παρά τις φυσικές καταστροφές, τις αυτοκαταστροφικές τάσεις της ανθρωπότητας με τους αιματοβαμμένους πολέμους, την αντίξοη ποιότητα ζωής, το μυαλωμένο μυρμήγκι πείσμωνε και περίμενε.

Δημιούργησε την ελπίδα. Την αρχή της παρακμής της.

Μόλις η επιβίωση ρίζωσε στο ένστικτο για τα καλά, η ανθρωπότητα της φόρτωσε  τα νόθα παιδιά της ελπίδας .Τις θρησκείες.

Ήταν πιο μεγάλο απ’ όσο είχε φανταστεί. Η κακοζωισμένη εμφάνιση της είχε να κάνει       με τα τέσσερα  ανώριμα - παρά τα χρόνια τους- παιδιά. Το ινδουιστικό Υπέρτατο Ον την μια εμφανιζόταν με σαράντα χέρια και τριακόσια πόδια, την άλλη σαν τους KISS,μια άλλη φορά έκανε μια εταζέρα που κουνιέται και τρομάζει τον κόσμο . γενικά δεν το έπιανες πουθενά.

Ο Αλλάχ από την άλλη νόμιζε πως ήταν ο φανταστικός του φίλος.

Αυτό το «δε με βλέπεται τώρα, δεν είμαι εγώ, είμαι αόρατος σαν την ψυχή σας» την είχε εξουθενώσει..

 Ο Ιουδαϊσμός είχε κρίσης ταυτότητας . Ένας ασώματος έφηβος γεμάτος ασάφεια που προσπαθούσε να πείσει τους υπολοίπους ότι δεν υπάρχουν. Κάτι που τους έκανε όλους έξαλλους αλλά ακόμα πιο έξαλλη εκείνη..

Ο Θεάνθρωπος περπάταγε πάνω στο νερό της μπανιέρας όταν βαριόταν, έβαζε το άγιο πνεύμα να αφήνει κουτσουλιές στον Αλλάχ, μεταμόρφωνε τα λεφτά σε κρασί για να τσαντίσει τον Ιουδαϊσμό, έψηνε μοσχαρίσιες μπριζόλες για να την σπάσει στο Υπέρτατο Ον. Ένα παμφάγο τσογλάνι ,με αίσθηση του χιούμορ.

Βέβαια με το κρέας υπήρχε πρόβλημα από την αρχή. Μετά από ομηρικές μάχες  μεταξύ τους κατέληξαν να τα τρώνε όλα αρνίσια. Αν μπορούσε θα γύρναγε τον χρόνο πίσω αλλά ήταν το μόνο που δεν μπορούσε να αλλάξει, απλά περίμενε καρτερικά το τέλος της με παυσίπονα για τις ημικρανίες της.

Για άλλη μια φορά οπτικοποιήσε τον εαυτό της καθισμένη σε έναν καναπέ να κοιτάζει αδιάφορα με ένα κενό βλέμμα καπνίζοντας ενώ τα νόθα παιδιά έκαναν κόλαση την υπόλοιπη αιωνιότητα της..

«Κόλαση» σκέφτηκε, «τα βλαμμένα ακόμα και εκεί διαφωνούν» .

Το τελευταίο χαρτί της ήταν η ανάπτυξη της τεχνολογίας από την ανθρωπότητα. Αυξημένη θερμοκρασία του πλανήτη, παράνομη υλοτομία, υπερκατανάλωση ορυκτού πλούτου και η γενικότερη απληστία του γένους που δημιούργησε οδηγούταν σιγά-σιγά στην καταστροφή.

«Μητέρα Φύση» είπε το Υπέρτατο Ον  ενώ τις σκούνταγε τα πόδια..   

«Λέτε να έπαθε τίποτα;» είπε ο ιουδαϊσμός ψάχνοντας τις τσέπες της.

«Αυτός ο Κιμ Γιονγκ Ουν έπαιζε με κάτι κουμπιά, πυρηνικά αν κατάλαβα καλά» Είπε ο Αλλάχ ..

Ένα ανακουφιστικό χαμόγελο έφτασε στα χείλη της. Αυτό ήταν.

«Είναι νεκρή;» ρώτησε το Υπέρτατο Ον 

«Σαν την Disco» απάντησε ο Θεάνθρωπος.